بهار 1390
برون آمد
گل یخ
در زمستان
که
دیگر
رفته
سرما از
گلستان
بهار
آمد
به د
شت وسبز وگل
بخندید
لاله
در صحرا
چوبلبل
نشسته
غنچه
بر لب های
عاشق
بخواند
نغمه
های سرخ بی دل
بنفشه
در
کنار جوی
رقصان
شقایق
برسر
سبزه نشسته
جوانان
بهر
ازادی بیایند
سرود
سرخ وآزادی
بخوانند
زهر
کوی
شتابند
تا بیایند
خیابان
ها
شود پر
از صداشان
زنند امسال
آتش در
خیابان
بسازند
کاروانی
از دلیران
چو
کاوه
بر
کشند نعره زه
از دل
فرود
آرند
زتختش
این جوانان
به
بندآرند
این
ضحاک زمان را
ببندن
این
زمان
فصلی ز
مذهب
پرستوها
بیایند
در بهاران
بسازند
با هم
بار
دیگر
این
وطن را
به
یاده
مادران
داغ دیده
بکارند
سروهای
سبز خرم
شود
ثبت
در
تاریخ این
شجاعت
که
دیگر
سر برون
هرگز
نیارد
هیچ
مذهب.
2011.3.18
اکبر یگانه